به بهانه تولد یک سالگی وبلاگ !
تولد یک سالگی وبلاگ نویز بر بازدیدکنندگان گرامی مبارک باد !
ادامه مطلب را بخوانید ...
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
یک سال پیش بود ...
اوایل شهریور ...
دلم هوس نوشتن کرد ...
از چی بنویسم و از کجا شروع کنم !؟
یاد اون روزهایی افتادم که با دردسر زیاد شروع به یاد گرفتن میکروکنترلر AVR کردم ...
هر چقدر سایتها و کتابها رو میخوندم ، کمتر سر از کار میکرو در میاوردم ...
به خودم میگفتم یعنی اینقدر میکرو سخته ؟!
چندبار بیخیالش شدم ...
گفتم ولش کن،کار تو نیست ...
اما باز هم دلم میخواست از میکرو بخونم ...
قطره قطره،ذره ذره،مطالبو از دل کتابها و سایتها میکشیدم بیرون و یادداشت میکردم تو دفترم ...
تا اینکه کم کم حساب کار دستم اومد ...
اما خیلی وقتمو گرفت ...
همش برام سوال بود که چرا نباید مطالب آموزشی به زبون ساده بیان بشه ؟!
چرا نویسنده ها اینقدر دوست دارن،ادبی و کتابی و به مختصرترین صورت ممکن مطالب رو بیان کنن ؟! ...
آیا براشون اهمیت نداره که خواننده مطلبو درک میکنه یا نه ؟! ...
دائم به این موضوع فکر میکردم،تا اینکه فهمیدم بعضی ها ممکنه منافعشون به خطر بیوفته،کتابهاشونو کسی نخره و تو کلاساشون کسی شرکت نکنه و ...
بعضی ها هم از این بابت نگران بودن که مطالبیو که اینقدر برای فهمیدنش تلاش کردن رو مفت و مجانی بزارن در اختیار بقیه !!!
نمیدونم ...
شاید اونا هم حق دارن ...
القصه ...
تا اینکه تصمیم گرفتم،شروع کنم به آموزش میکروکنترلر AVR !
گفتم باید طرز نگارشت یه چیز متفاوت باشه ...
وگرنه که این همه کتاب و سایت و فیلم ...
باید مطالب تو فرق داشته باشه !
با وجود اینکه دستی بر آتش طراحی سایت دارم و برپا کردن سایت برام زحمت خاصی نداشت ...
اما ترجیح دادم مطالبمو تو وبلاگ بنویسم ...
تا به همه بفهمونم که وبلاگ معناش این نیست که مطالبو از این ور و اون ور کپ بزنی !
و البته دوست هم داشتم که مطالب در یک فضای ساده و دوستانه قرار بگیره تا خواننده احساس غربت نکنه...
شروع کردم به نوشتن ...
با این فرض که دارم برای دوستانم بصورت حضوری و رو در رو توضیح میدم ...
در تاریخ 11 شهریور 1392 اولین پست وبلاگو زدم.
از ابتدایی ترین مطالب شروع کردم و بحث به مطالب نسبتا حرفه ای رسید و تا الان 24 پست آموزشی ایجاد شده !
هر روز نظرات خوبی دریافت میکنم که واقعا منو خوشحال میکنه ...
بعضی دوستان هم که ما رو شرمنده خودشون میکنن ...
بعد از گذشت یکسال و دریافت حدود 230 نظر و 21000 بازدید کننده،بهم سیگنال های مثبتی ارسال شد که باور کنم در انجام کارم به یاری خداوند رحمان و لطف دوستان موفق شده ام.
لدا از همینجا به تمامی دوستان و همراهان گرامی وبلاگ نویز،تبریک عرض میکنم و از همشون کمال تشکر رو دارم.
آخرین پست وبلاگ برمیگرده به تاریخ 6 خرداد 1393 !
چیزی حدود 3 ماه پیش !!!
اما چرا وقفه من طولانی شد ؟!
متاسفانه در این مدت،اونجور که دوست داشتم و فکر میکردم با بنده همکاری نشد.
دوستانی که به این وبلاگ سر میزنن اکثرا دانشجویانی هستن که به زور نمره گرفتن و پاس شدن در درسی مث "اصول میکروکامپیوترها" مطالب رو دنبال میکنند.
این مسئله اگرچه در نگاه اول نکته مثبتی به نظر میاد ولی در نهایت پس از پاس شدن در اون درس،سعی میکنن که میکروکنترلر رو فراموش کنند.
من هم دانشجویی بیش نیستم ولی این دیدگاه به هیچ وجه صحیح نیست،مخصوصا برای دانشجویان رشته برق !
متاسفانه دختر خانم ها که کلا بیخیال مسائل مربوطه به رشته برق هستند و تنها تمرکزشون بر روی کتاب و جزوه و تحصیلات عالیه و نمره و ... است.
از بین آقا پسرها هم یه درصد بسیار پایینی به این موارد توجه میکنند.
البته باید بگم که همیشه استثنا هم وجود داره و منکر این قضیه نیستم !
این قبیل مسائل باعث شد که دلسرد بشم و با اینکه میدیدم چقدر بحث داره خوب پیش میره ، از نوشتن دست بکشم.
اصلا هدفم کمک به دانشجوها و پاس شدن درس میکرو نبود ...
من تو سرم یه چیزای دیگه بود ...
خیلی بزرگ فکر میکردم ...
اما رفته رفته پس از پایان هرترم تحصیلی به وضوح مشخص بود که گروهی از بازدیدکنندگان از وبلاگ کوچ میکردند و با شروع ترم تحصیلی جدید یه گروه دیگه جا رو میگرفتن !!!
خلاصه بهتون بگم رفقا که این رسمش نیست !
با این طرز فکر هیچکدوممون به هیچ جا نمیرسیم ...
پیشرفت مملکتمون با سرعت لاکپشتو،گردن سیاستمدارا نندازیم که از ماست که برماست !
مثلا ما قراره ایرانو بسازیم !!!
اما با دست خالی ؟! ...
خیلی طولانی شد و حوصله میخواد خوندن اراجیف بنده !
اما یه حرفایی بود که دنبال فرصت میگشتم تا مطرحشون کنم و اینجا گفتم.
ببخشید سرتونو درد آوردم.
موفق باشید.
مبارک باشه اقا.
یک سال پیش که دیدم این سایت رو خیلی خوشحال شدم.
تو این مدت هم خیلی از این مطالب استفاده کردم و سایت رو هم به دوستام معرفی کردم.
اینو بدون خوانندگان مطالب فقط دانشجوها نیستن.من خودم یه چند دوسالی میشه فارق التحصیل شدم.
تو دانشگاه هم انواع دوره ها و کلاس های میکرو کنترولر رو گذروندم.اما این نوع نگارشت هست که مارو جذب خودت کرد و با وجود انواع کتاب های مختلف در زمینه میکرو کنترلرAVR که من تو کتابخونه ام دارم،اگه به مشکلی چیزی بر بخورم به سایت ومطالب شما مراجعه میکنم.
تا حدودی حرفتو در رابطه با دوستان دانشجو قبول دارم.
اما به نظر من برای پیشرفت سرزمینمون باید به هم کمک کنیم بدون هیچ بغض وکینه ای.واین زکات علم رو با کمال خشوع پرداخت کنیم واز محیط و جو جامعه هم نباید دلخور بود.
به امید خدا ایران هم تا چند سال اینده در مسیر درست پیشرفت قرار خواهد گرفت.
امید وارم پیامم باعث دلگرمی شما برای ادامه ی کارت بوده باشه.
به امید روزگاری خوش وسرشار از موفقیت برای ایران و جوانانش.